Χιλιάδες νέοι αναρωτιούνται ακριβώς αυτό τους τελευταίους μήνες.
Το μεγάλο δίλημμα που τους ταλανίζει είναι το εάν είναι προτιμότερο να βγουν στην Ευρώπη για σπουδές και δουλειά ή να παραμείνουν στην Ελλάδα και να παλέψουν εδώ, μέσα σε σαφώς αντίξοες συνθήκες και δυσχερείς οικονομικές περιστάσεις .
Κατ’ ουσία το δίλημμα αυτό, δεδομένων των συνθηκών που αντιμετωπίζει η χώρα τη συγκεκριμένη αυτή στιγμή, ίσως αυταπόδεικτα στις περισσότερες περιπτώσεις να είναι ένα ψευτοδίλημμα.
Γιατί ?
Διότι σε επίπεδο καθαρά λογικής ανάλυσης δεν υπάρχει σοβαρό και αντικειμενικό επιχείρημα υπέρ του να παραμείνει κάποιος σε μια Ελλάδα που βυθίζεται σε δείκτες πρωτοφανούς ανεργίας και ακρίβειας. Επίσης δεν υπάρχει κανένα λογικό και αντικειμενικά ορθό επιχείρημα υπέρ του να εγκλωβιστούν τα όνειρα των νέων ανθρώπων σε μια χώρα που βρίσκεται στο κέντρο μια πρωτοφανούς οικονομική περιδίνησης, οδηγώντας τις παραγωγικές της δυνάμεις σε μαρασμό.
Πολλοί θα αντιτάξουν ότι έτσι η χώρα αποψιλώνεται από το παραγωγικό της δυναμικό! Εν μέρει θα συμφωνούσαμε σε αυτό εφόσον η φυγή στο εξωτερικό για τους Πτυχιούχους νέους θα ήταν μια μόνιμη επιλογή.
Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων όμως, αυτή η επιλογή δεν είναι παρά μια διαδρομή απόκτησης εμπειριών. Με την επιστροφή των νέων Ελλήνων λίγα χρόνια μετά, έμπειρων, γεμάτων γνώσεις και βαριά βιογραφικά από τα χρόνια απασχόλησης στις σύγχρονες αγορές εργασίας της Ευρώπης, να είναι πλέον έτοιμοι να συνεισφέρουν στη επάνοδο της Ελλάδας μετά το τέλος της κρίσης.
Είναι παρατηρημένο ότι η χώρα μας και λόγω του φυσικού κάλλους αλλά και του τρόπου ζωής αποτελεί τον απόλυτο και αναμφισβήτητο τελικό προορισμό για όλους τους Έλληνες που έζησαν για κάποια χρόνια σε μία ξένη χώρα.
Στο τέλος η πλειοψηφία επιλέγει να επανέλθει, και καταφέρνει να το κάνει με τους δικούς της όρους: Δηλαδή όντας έμπειρη, με διαπραγματευτική ισχύ σε θέματα επιλογής δουλειάς και με κάποια χρήματα στην άκρη.
Στην πρώτη παραγωγική δεκαετία των ηλικιών 24–34, μια περίοδος σύντομης παραμονής 2 έως και 5 ετών στις Ευρωπαϊκές χώρες έχει να δώσει εξαιρετικά οφέλη και ιδιαίτερα μικρό κοινωνικό και ψυχολογικό κόστος.
Κατά την επιστροφή δε, όλοι αυτοί που ταξίδεψαν θα μπορούν συνεισφέρουν στη ανόρθωση της χώρας και να εμπλουτίσουν την ίδια την κοινωνία με τα θετικά που αποκόμισαν από το εξωτερικό, προστατεύοντας την ίδια στιγμή την Ελλάδα από τα αρνητικά σημεία που παρατήρησαν σε αυτές τις κοινωνίες και τις όποιες αστοχίες αυτά τα κράτη έχουν να κρύψουν!
Το δίλημμα τελικά αντί να είναι το κλασσικό Να μείνω ή Να φύγω, μεταγράφεται στο:
Να ταξιδέψω ή Να μείνω ακίνητος?